Έχετε προβλήματα στην κρεβατοκάμαρά σας; Αντιμετωπίζετε σεξουαλική δυσλειτουργία; Το ερώτημα μπορεί να είναι δύσκολο να απαντηθεί.
Ο καθένας μπορεί να έχει τύχει να αντιμετωπίσει ζητήματα αυτής της φύσεως – στην επιθυμία του, τη στύση του, τον οργασμό του, και την τελική ικανοποίηση του. Αυτό είναι όμως κάτι το φυσιολογικό. Το πρόβλημα θεωρείται ως σεξουαλική δυσλειτουργία όταν αρχίσετε να αισθάνεστε πώς επηρεάζει τη σχέση σας.
Συνήθως κάνει την εμφάνιση σε περισσότερες από τις μισές σεξουαλικές επαφές και έχει διάρκεια τουλάχιστον 6 μήνες. Ο προσδιορισμός της γίνεται ανάλογα με την χρονική διάρκεια της κατάστασης (συγγενής ή επίκτητη), την εμφάνισή της (γενικευμένη) και τον βαθμό δυσφορία που προκαλεί στον άνδρα (ήπια, μέτρια, σοβαρή).
Από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν την ικανότητα ενός άντρα είναι οι ψυχογενείς παράγοντες.
Άγχος, κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας/διπολική διαταραχή
Σαν πρωτογενές αίτιο ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς το άγχος (αγχώδεις διαταραχές), τη συναισθηματική μεταβλητότητα (διπολικότητα και, κυρίως, καταθλιπτική περίοδος) αλλά όμως και τη διαταραχή της προσωπικότητας η οποία συνδυάζεται και με φαινόμενα ψυχικής απορρύθμισης (ψυχοπαθολογία).
Ένας σημαντικός παράγοντας των ψυχικών αιτίων που εμπλέκονται στην σεξουαλική του ατόμου στη ζωή είναι η κοινωνικότητα του. H στυτική δυσλειτουργία αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο και πιο συχνό πρόβλημα της σεξουαλικής ζωής του άνδρα σήμερα. Ένας στους τρεις άνδρες άνω των 50 χρόνων εμφανίζει κάποιο στυτικό πρόβλημα που επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή του, τόσο στην ψυχογενή όσο και στην οργανική του διάσταση. Ωστόσο πλέον είναι ένα πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζεται.
Θεραπευτική προσεγγίση όσον αφορά τους ψυχογενείς παραγοντες:
Ψυχολογική θεραπεία/υποστήριξη.
Μπορεί να εφαρμοστεί τόσο σε ατομική γνωσιακή εικόνα ρόλου όσο και μέσα στην ίδια τη σχέση, με στόχο τη σεξουαλική ενίσχυση του ζευγαριού που ζητάει τη λύση του προβλήματος ως μια εικόνα. Οι θεραπείες αυτές απευθύνονται στον άνδρα που κυριαρχείται από ψυχολογικού τύπου αιτιοπαθολογία.
Μπορεί όμως να γίνουν από κοινού, αφού αφορούν τη σχέση με τη σύντροφο, ως θεραπεία ζεύγους. Κατά συνέπεια αυτό εξαρτάται από το ίδιο το σεξουαλικό πρόβλημα που συσχετίζεται με την επικοινωνία και την ψυχική επαφή.
Οι ψυχολογικές θεραπείες όμως απαιτούν χρόνο, πίστη και συνέπεια στο πρόγραμμα αυτών των θεραπευτικών προσεγγίσεων, τόσο στην ατομική όσο και στη σχέση των δύο συντρόφων, αυξάνοντας τον βαθμό της επικοινωνίας που έχει διαταραχθεί, τη σεξουαλική προσέγγιση και την ίδια τη συναισθηματική ενίσχυση, με αποτελέσματα που είναι αρκετά ικανοποιητικό, ξεπερνώντας ως και το 80% της θεραπευτικής προσδοκίας.
Τέλος παρόλο που ένας ασθενής θα ζει για «πάντα» με τη διπολική διαταραχή, τα συμπτώματά της μπορούν να περιοριστούν και να αντιμετωπιστούν, αν ο ασθενής απευθυνθεί στο γιατρό και ακολουθήσει το κατάλληλο για αυτόν θεραπευτικό σχήμα.
