Θεραπεία Yπογονιμότητας

Ο κάθε άνδρας ανάλογα με την αιτία της υπογονιμότητας θα πρέπει να ενημερώνεται από τον θεράποντα ιατρό σχετικά με τις δυνατότητες αλλαγής του τρόπου ζωής που μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά γονιμότητας.

Αν αριθμός σπερματοζωαρίων είναι πολύ χαμηλός, συνιστάται αραίωση στις σεξουαλικές επαφές προκειμένου να αυξηθεί η ποσότητα των σπερματοζωαρίων στο σπέρμα.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνδρες μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα του σπέρματος τους για την αύξηση των αριθμό των σπερματοζωαρίων με χορήγηση ενός συνδυασμού φυλλικού οξέος και ψευδαργύρου. Εάν υπάρχουν ορμονικές διαταραχές , θετικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν με τη χρήση ορμονών.

Αν ο άνθρωπος πάσχει από μια ήπια υπογονιμότητα , η τεχνητή γονιμοποίηση ή άλλες τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως η μέθοδος GIFT (ενδοσαλπιγγική μεταφορά γαμετών, Gamete IntraFαllopian Transfer) συνίσταται στην τοποθέτηση μέσα στη λήκυθο των σαλπίγγων, 3-4 ωαρίων και ZIFT (intrafallopian transfer of fertilized eggs), η μέθοδος αυτή είναι ίδια με τη μέθοδο GIFT με τη διαφορά ότι, αντί ωαρίων και σπέρματος, μεταφέρουμε στις σάλπιγγες έμβρυα που έχουν ήδη γονιμοποιηθεί στο εργαστήριο. Η διαδικασία μεταφοράς των εμβρύων γίνεται στο νοσοκομείο την 2η ή 3η ημέρα μετά την ωοληψία με λαπαροσκόπηση και γενική αναισθησία. Η διαίρεση των εμβρύων συνεχίζεται εντός των σαλπίγγων και φθάνουν στην μήτρα στο στάδιο της βλαστοκύστης.

Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται κυρίως σε περιπτώσεις ασθενών με ανατομικό κώλυμα στον τράχηλο της μήτρας, που εμποδίζει την επιτυχή εμβρυομεταφορά, και όπου το GIFT δεν μπορεί να εφαρμοστεί λόγω διαταραχών στην ποιότητα του σπέρματος και η γονιμοποίηση γίνεται μόνο με τη μέθοδο (μικρο-γονιμοποίησης) ICSI.

Αν το δείγμα σπέρματος είναι κακής ποιότητας ή αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενης αποτυχίας γονιμοποίησης με απλό IVF, τότε χρησιμοποιείται η μικρο-γονιμοποίησης (intra-cytoplasmic sperm injection, ICSI).

Είναι η τεχνική που κάνει πραγματικότητα την εξίσωση:

Ένα ωάριο + Ένα σπερματοζωάριο = Ένα έμβρυο και ξεπερνά τα προβλήματα χαμηλού αριθμού σπερματοζωαρίων ή χαμηλής κινητικότητας, που συνήθως προκαλούν την ανδρική υπογονιμότητα.

Η μέθοδος ICSI έφερε επανάσταση στην θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας. Η ανάγκη για εκατοντάδες χιλιάδες σπερματοζωάρια, προϋπόθεση για τη γονιμοποίηση των ωαρίων στην εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), περιορίσθηκε σε ένα βιώσιμο σπερματοζωάριο που απαιτείται για ICSI. Αυτό οδήγησε στην πρόσφατη «επιθετική» ανάπτυξη νέων χειρουργικών τεχνικών για την παροχή βιώσιμων σπερματοζωαρίων από άνδρες με χαμηλό αριθμό ή και καθόλου.

Αυτό έχει επίσης ωθήσει τους ουρολόγους, εκτός από την εκσπερμάτιση στο ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα, να ερευνήσουν άλλες πηγές, προκειμένου να βρουν σπέρμα για μιά βιολογική εγκυμοσύνη.

Σήμερα, οι πηγές του σπέρματος σε ασθενείς με αζωοσπερμία (ανυπαρξία σπερματοζωαρίων κατά την εκσπερμάτιση) περιλαμβάνουν την vas deferens (ορχικός πόρος – αγωγός), την επιδιδυμίδα και τους όρχεις, με τη χρήση τεχνικών λήψης σπέρματος.

Οι τεχνικές λήψης σπέρματος περιλαμβάνουν τη χρήση ελλάσονος χειρουργικής επέμβασης για τη συλλογή σπέρματος από τα όργανα εντός του γεννητικού συστήματος. Οι τεχνικές αυτές προσφέρονται για άνδρες στους οποίους η μεταφορά του σπέρματος δεν είναι δυνατή λόγω της απουσίας του συστήματος αγωγών που μεταφέρουν το σπέρμα στην εκσπερμάτιση, (δηλαδή εκ γενετής έλλειψη του ορχικού αγωγού) ή δεν είναι σε θέση να ανασυγκροτηθεί.

Σήμερα, το σπέρμα εξάγεται αρκετά αξιόπιστα (60-70% επιτυχία) από τους όρχεις ανδρών με προβλήματα παραγωγής σπέρματος. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε, ωστόσο, ότι η in vitro γονιμοποίηση (IVF) είναι η τεχνολογία που απαιτείται για την επίτευξη εγκυμοσύνης στη μεγάλη πλειοψηφία αυτών των διαδικασιών και κατά συνέπεια, τα ποσοστά επιτυχίας είναι στενά συνδεδεμένα με ένα σύνθετο και συμπληρωματικό πρόγραμμα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και για τα δύο μέλη του ζευγαριού.