Νέες ενδαγγειακές μέθοδοι για την στυτική δυσλειτουργία
Η στυτική δυσλειτουργία είναι ένα συχνό παθολογικό εύρημα που εμφανίζεται σε άνδρες άνω των 40 ετών. Σταδιακά έχει αναχθεί σε ένα πολύ σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας λόγω μειωμένης ποιότητας ζωής και λόγω της σταδιακής γήρανσης του ανδρικού πληθυσμού.
Οι αιτίες είναι πολλαπλές, οι πιο συχνές όμως είναι οι αυτές που προκαλούν κακή αιμάτωση του πέους ή αιτίες που οδηγούν σε αδυναμία συσσώρευσης ή διατήρησης του αίματος σε αυτό.
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα και τις έρευνες που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο, γίνεται ενημέρωση για τις κλασικές πλέον μεθόδους αποκατάστασης της στυτικής δυσλειτουργίας, καθώς επίσης και για την αποτελεσματικότητα των νέων ενδαγγειακών τεχνικών. Αναλυτικότερα επισημαίνονται τα εξής:
Η στυτική δυσλειτουργία σε αριθμούς
Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι η στυτική δυσλειτουργία αφορούσε 152 εκατομμύρια άνδρες για το έτος 1995, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 322 εκατομμύρια άνδρες το 2025. Μεγάλης σημασίας δε είναι ότι η εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας εξαιτίας κακής αιμάτωσης ενδέχεται να είναι ένα πρώιμο σημάδι στεφανιαίας νόσου, καθώς το 46% των ασθενών αυτών εμφανίζουν προβλήματα στύσης.
Συνεπώς αυτό μας δείχνει ότι ασθενείς με διαβήτη, υψηλή χοληστερίνη, χρόνιοι καπνιστές ή με υψηλή αρτηριακή πίεση θεωρούνται αυτόματα ασθενείς υψηλού ρίσκου για ανάπτυξη στυτικής δυσλειτουργίας, λόγω των αποφράξεων που προκαλούνται στα αγγεία που αιματώνουν το πέος.
Η μη σωστή αιμάτωση του πέους λόγω αποφράξεων των μεσαίων και μεγάλων αγγείων μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με την σύμπραξη ουρολόγων και ειδικών στην ενδαγγειακή χειρουργική.
Ποιες είναι οι κλασσικές μέθοδοι αποκατάστασης
Μετά από τη διενέργεια ενός triplex της πεϊκής αρτηρίας, ο θεράπων ουρολόγος/ανδρολόγος μπορεί να διακρίνει εάν υπάρχει υπόνοια μη σωστής αιμάτωσης. Σε αυτούς τους ασθενείς χορηγούνταν ειδικά φάρμακα (αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5) στα οποία ένα μεγάλο μέρος των ασθενών παραμένει ανθεκτικό ή λόγω στεφανιαίας νόσου δεν επιτρέπεται να τα λάβει.
Το επόμενο βήμα είναι η διενέργεια ενδοπεϊκών ενέσεων με αγγειοδιασταλτικές ουσίες από τον ίδιο τον ασθενή. Σε κάποιους ασθενείς, ιδιαίτερα σε ασθενείς που έχουν πρόβλημα στην αιμάτωση του πέους λόγω απόφραξης στα πολύ μικρά αγγεία, διενεργείται θεραπεία με κρουστικά κύματα με σκοπό την δημιουργία νέων αγγείων.
Η τελική λύση είναι η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης που θεωρείται ο «χρυσός κανόνας» στη χειρουργική αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.
Ποιες είναι οι νέες ενδαγγειακές τεχνικές αντιμετώπισης;
Αυτή η νέα μέθοδος βασίζεται στην αξιολόγηση των μεγάλων και των μεσαίων αγγείων που αιματώνουν το πέος μέσω τη διενέργειας αξονικής αγγειογραφίας των αγγείων της λεκάνης του ασθενούς, αμέσως με την εμφάνιση της στυτικής δυσλειτουργίας ή κατά τη διάρκεια των προαναφερόμενων θεραπειών.
Η αρτηρία που αιματώνει το πέος είναι η έσω λαγόνιος αρτηρία και ο κλάδος αυτής που ονομάζεται έσω αιδοιϊκή αρτηρία. Σε περίπτωση που υπάρχει στένωση ή απόφραξη των αγγείων που φτάνουν μέχρι και τα 2 χιλιοστά, μπορεί ο αγγειοχειρουργός να ανοίξει τα αγγεία αυτά, ελάχιστα επεμβατικά, με ειδικά μπαλόνια τα οποία έχουν φαρμακευτική επικάλυψη ώστε να εμποδίσουν μελλοντική απόφραξη.
Η αύξηση της αιμάτωσης του πέους οδηγεί σε βελτίωση της στύσης, σε συνδυασμό με την παράλληλη συνέχιση της φαρμακευτικής θεραπείας ή των κρουστικών παλμών, για 3 έως 6 μήνες.
Ποιος είναι ο ρόλος του διοξειδίου του άνθρακα στη διάγνωση και θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας
Σε περιπτώσεις που οι αρτηρίες που αιματώνουν το πέος δεν εμφανίζουν αποφράξεις και παρά τη χρήση κρουστικών παλμών δεν υπάρχει κάποια αξιοσημείωτη βελτίωση της στυτικής δυσλειτουργίας, είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη της λεγόμενης ίνωσης του σηραγγώδους σώματος.
Η διαγνωστική αγγειογραφία με διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ίνωσης και να διευκολύνει τους θεράποντες ουρολόγους/ανδρολόγους στην γρηγορότερη κι αποτελεσματικότερη επιλογή της σωστής θεραπείας (χρήση ενδοπεϊκής πρόθεσης).